ای عَلَم کبر برافراخته تاج تواضع ز سر انداخته

ای عَلَم کبر برافراخته 

تاج تواضع ز سر انداخته 

هر که به این تاج نشد بهره‌ور  

به که نیابند ز خاکش اثر 

بر همه خلق تقدم تو را  

 
وجه شرف نیست به مردم تو را 

باد به خود کرده، ولی وقت کار 

پوست کَنَد از سر تو روزگار 

گشت چو از باد قوی، گوسفند  

 
پنجه قصاب از او پوست کَند 

نیست تو را نقد خرد در کنار 

زان نکنی رسم تواضع شعار 

(وحشی بافقی)